Αντιθρομβωτική αγωγή στη χρόνια νεφρική νόσο. Εφαρμογή των χαμηλού μοριακού βάρους ηπαρινών
Τεύχος 26
Χριστοπούλου - Κοκκίνου Β.
Ιατρός Βιοπαθολόγος, Διευθύντρια, Αιματολογικό Εργαστήριο, Νοσοκομείο “Ευαγγελισμός”, Αθήνα
Η χρόνια νεφρική νόσος (ΧΝΝ) συχνά συνοδεύεται από την εμφάνιση θρομβοεμβολικών επεισοδίων αν και περισσότερο σχετιζόμενες με αυτή θεωρούνται οι αιμορραγικές εκδηλώσεις. Οι θρομβωτικές επιπλοκές της ΧΝΝ, ιδίως στα τελικά στάδια της (III και IV), οφείλονται σε ποικίλους παθογενετικούς μηχανισμούς αλλά και στις θεραπευτικές ή υποστηρικτικές ιατρικές παρεμβάσεις, όπως η χρόνια περιοδική αιμοκάθαρση (ΧΑ) και η μεταμόσχευση νεφρού. Είναι γνωστή η υπερπηκτικότητα που συνοδεύει τη ΧΝΝ, η οποία συχνά καταλήγει σε θρομβώσεις -συμπτωματικές ή όχι - όπως μαρτυρεί η ανίχνευση στο αίμα ΤΑΤ, PF1+2, FPA και D-διμερών. Επίσης στο νεφρωσικό σύνδρομο (ΝΣ) δεν είναι σπάνια η θρόμβωση της νεφρικής φλέβας, με αίτια -ή έστω υποκείμενους επιβαρυντικούς παράγοντες- την έλλειψη, λόγω απώλειας με τα ούρα, της αντιθρομβίνης III (ΑΤΙΙΙ), αλλά και την αύξηση του ινωδογόνου, των παραγόντων VIII και von Willebrand, ενίοτε και του TFPI, την ενδεχόμενη διαταραχή των επιπέδων των άλλων φυσικών αναστολέων της πήξης, δηλαδή της πρωτεΐνης C (PrC) και της πρωτεΐνης S (PrS), καθώς και την πιθανή διαταραχή του ινωδολυτικού μηχανισμού.