facebook 3 32linkedin 3 32

Καρδιακή ανεπάρκεια: Αντιμετώπιση με περιτοναϊκή κάθαρση.

Τεύχος 38

Αθανάσιος Κ. Ρουμελιώτης
Νεφρολόγος, Πανεπιστημιακή Νεφρολογική Κλινική, Π.Γ.Ν. Έβρου, Αλεξανδρούπολη

Στέφανος Κ. Ρουμελιώτης
Ειδικευόμενος Νεφρολογίας, Πανεπιστημιακή Νεφρολογική Κλινική, Π.Γ.Ν. Έβρου, Αλεξανδρούπολη

Μάριος Θεοδωρίδης
Νεφρολόγος, Νεφρολόγος, Επιμελητής Α’, Πανεπιστημιακή Νεφρολογική Κλινική, Π.Γ.Ν. Έβρου, Αλεξανδρούπολη

Η καρδιά και οι νεφροί, λειτουργώντας σε συνεργασία, επιτυγχάνουν τη φυσιολογική ρύθμιση του εξωκυτταρίου υγρού, της νατριούρησης , της αρτηριακής πίεσης (ΑΠ), του όγκου παλμού και του ρυθμού σπειραματικής διήθησης (ΡΣΔ- GFR, Glomerular Filtration Rate). Η στενή σχέση μεταξύ τους γίνεται φανερή και από νοσηρές καταστάσεις όπου υφίσταται διαταραχή και των δύο αυτών οργάνων, αντανακλώντας συχνούς παθογενετικούς παράγοντες όπως ο σακχαρώδης διαβήτης, η υπέρταση, η υπερφόρτωση με υγρά, η μεγάλη ηλικία, η υπερτροφία της δεξιάς κοιλίας και η αθηροσκλήρυνση. Οι νεφρολόγοι βρίσκονται συχνά αντιμέτωποι με ασθενείς που πάσχουν από προχωρημένο στάδιο καρδιακής ανεπάρκειας και βρίσκονται σε κρίσιμη κατάσταση λόγω υπερυδάτωσης και ολιγο-ανουρίας. Οι ασθενείς που πάσχουν από καρδιακή ανεπάρκεια (ΚΑ) βρίσκονται σε λεπτή ισορροπία αναφορικά με την υγεία τους, καθώς η υδρική τους κατάσταση χρειάζεται να ρυθμίζεται μεταξύ πολύ στενών ορίων. Αν επιπλέον πάσχουν και από χρόνια νεφρική νόσο (ΧΝΝ), η υποογκαιμία μπορεί να οδηγήσει σε υπόταση, με επακόλουθο περαιτέρω ισχαιμία σε καρδιά και εγκέφαλο, ενώ η υπερυδάτωση μπορεί να καταλήξει σε οξύ πνευμονικό οίδημα. Στους περισσότερους από αυτούς τους ασθενείς η μεταμόσχευση καρδιάς, η αντικατάσταση βαλβίδας ή κάποια άλλη χειρουργική θεραπεία δεν μπορούν να εφαρμοστούν λόγω υψηλού χειρουργικού κινδύνου. Δεν είναι λίγες , επομένως, οι περιπτώσεις που καθίσταται αναγκαία η συνεργασία καρδιολόγων και νεφρολόγων σε ασθενείς που εμφανίζουν επηρεασμένη καρδιακή και νεφρική λειτουργία και ταυτόχρονα αντίσταση στη συνήθη φαρμακευτική θεραπεία. Σε αυτές τις συνθήκες, χρήζει αντιμετώπισης τόσο η αδυναμία διαχείρισης των υγρών από τον οργανισμό των ασθενών, όσο και η δυσχέρεια αυτοεξυπηρέτησής τους.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

Παρέχεται πλήρης κατάλογος των συγγραφέων.
Παρακαλώ, επιλέξτε το επιθυμητό όνομα του συγγραφέα και θα εμφανιστούν όλες οι σχετικές δημοσιεύσεις ακριβώς κάτω από τη λίστα των συγγραφέων.

Υπογλυκαιμικοί παράγοντες σε διαβητικό ασθενή με χρόνια νεφρική νόσο

Τεύχος 40

Μάριος Θ. Θεοδωρίδης
Νεφρολόγος, Επιμελητής Α', Πανεπιστημιακή Νεφρολογική Κλινική, Π. Γ. Ν. Έβρου

Ρουμελιώτης Στέφανος
Νεφρολόγος, Πανεπιστημιακή Νεφρολογική Κλινική, Π. Γ. Ν. Έβρου

Οι ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης Χρονίας Νεφρικής Νόσου (ΧΝΝ) καθώς επίσης σύμφωνα με το Αμερικανικό Σύστημα Καταγραφής Στοιχείων (USRDS) o σακχαρώδης διαβήτης αποτελεί την πρώτη αιτία Νεφρικής Ανεπάρκειας τελικού σταδίου. Εξ’αυτών οφείλουμε να εκτιμούμε τη νεφρική λειτουργία μία φορά τουλάχιστον ανά έτος. Όταν ο ρυθμός σπειραματικής διήθησης (GFR) είναι 60 ml/min τότε μεταβάλλεται και η φαρμακοκινητική των αντιδιαβητικών φαρμάκων. Οι σουλφονυλουρίες καθώς επίσης και η αγωγή με γλινίδες σχετίζονται με σημαντικό κίνδυνο εμφάνισης υπογλυκαιμιών με την έκπτωση της νεφρικής λειτουργίας. Στις περισσότερες σουλφονυλουρίες πρέπει να διακόπτεται η χορήγηση όταν ο GFR είναι 60 ml/min. Οι γλινίδες δύνανται να χορηγηθούν και πέραν του προαναφερθέντος ορίου και ειδικότερα η repaglinide η οποία μπορεί να χορηγηθεί και σε ασθενείς με νεφρική ανεπάρκεια τελικού σταδίου σε αιμοκάθαρση. Η μετφορμίνη μπορεί να χορηγηθεί επί απουσίας άλλων συνθηκών συνοσηρότητας με σχετική ασφάλεια σε χαμηλότερες δόσεις μέχρι των επιπέδων του GFR 45 ml/min, αλλά σε συνθήκες αφυδάτωσης ή χορήγησης νεφροτοξικών ουσιών (συμπεριλαμβανομένων και των σκιαστικών) πρέπει να γίνεται διακοπή της χορήγησης τους.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο

Χορήγηση αντιοξειδωτικών σε ασθενείς υπό τεχνητό νεφρό: έχουν θέση;

Τεύχος 47

Στέφανος Κ. Ρουμελιώτης
Αχίλλειον Νεφρολογικό Κέντρο, Θεσσαλονίκη

Βασίλειος Λιακόπουλος
Τμήμα Νεφρολογίας και Υπέρτασης, Ά Παθολογική Κλινική ΑΠΘ, ΠΓΝ ΑΧΕΠΑ, Θεσσαλονίκη

Οξειδωτικό στρες (ΟΣ) σε ένα κύτταρο ή οργανισμό ονομάζεται η παθολογική κατάσταση, η οποία προκύπτει από τη διαταραχή της ισορροπίας μεταξύ των επιπέδων των οξειδωτικών παραγόντων και των αντι-οξειδωτικών μηχανισμών. Στον ανθρώπινο οργανισμό υπάρχει μια πληθώρα οξειδωτικών μορίων αλλά και αντιοξειδωτικών μηχανισμών που συνοψίζονται στον πίνακα 1. Το ΟΣ δίνει το έναυσμα για οξείδωση πολλών μορίων όπως οι πρωτεΐνες, τα λιπίδια, τα νουκλεϊκά οξέα (DNA) και οι  υδατάνθρακες. Τα οξειδωμένα μόρια υφίστανται σημαντικές μορφολογικές και λειτουργικές αλλαγές, γίνονται δυσλειτουργικά και, όταν αθροίζονται, βλαπτικά για τον οργανισμό, προκαλώντας η επιδεινώνοντας μια πληθώρα καταστάσεων όπως φλεγμονή, αθηροσκλήρωση και γήρανση. Στη Χρόνια Νεφρική Νόσο (ΧΝΝ) το ΟΣ είναι αυξημένο, εμφανίζεται ήδη από τα πρώτα στάδια και αυξάνεται γραμμικά με την εξέλιξη της νόσου σε Χρόνια Νεφρική Ανεπάρκεια Τελικού Σταδίου (ΧΝΑΤΣ).

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ.