facebook 3 32linkedin 3 32

Αναστολή του συστήματος ρενίνης - αγγειοτασίνης - αλδοστερόνης στη ΧΝΝ: Δίστομο μαχαίρι;

Τεύχος 50

Τσοτσορού Δ. Ουρανία
Νεφρολόγος, Επιμελήτρια, Νεφρολογικό Τμήμα, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο "Αττικόν"

Βλαχάκος Β. Δημήτριος
Καθηγητής Παθολογίας - Νεφρολογίας Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών, Νεφρολογικό Τμήμα, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο "Αττικόν"

Το Σύστημα Ρενίνης - Αγγειοτασίνης -Αλδοστερόνης (ΣΡΑΑ) έχει παραδοσιακά κεντρικό ρόλο στη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης, στη διαχείρηση του όγκου αίματος και στο ισοζύγιο του νατρίου. Επιπλέον φαίνεται να εμπλέκεται στην παθογένεση της αθηροσκλήρωσης, της υπέρτασης, της υπερτροφίας της αριστεράς κοιλίας, της στεφανιαίας νόσου, της καρδιακής ανεπάρκειας και της εξέλιξης της Χρόνιας Νεφρικής Νόσου (ΧΝΝ).

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ.

Αντίλογος. Η Κλινική Ωφελιμότητα των ARB’s στη ΧΝΝ.

Τεύχος 34

Νικόλαος Καπερώνης
Νεφρολόγος, Επιμελητής Α’, Γ.Ν.Α. “Κοργιαλένειο-Μπενάκειο” Ε.Ε.Σ., Αθήνα

ΥΠΕΡ
Η υπερέκφραση του συστήματος ρενίνης-αγγειοτενσίνης οδηγεί σε ποικίλα βλαπτικά αποτελέσματα πέραν της αύξησης του όγκου του αίματος και της αρτηριακής πίεσης. Η άμεση αγγειοσυσπαστική δράση από την αλληλεπίδραση της αγγειοτενσίνης ΙΙ με το συμπαθητικό, την ενδοθηλίνη και τη βαζοπρεσσίνη συνεισφέρει στην αγγειακή αναδιαμόρφωση, την προθρομβωτική κατάσταση και την αντίσταση στην ινσουλίνη. Ειδικότερα η αγγειοτενσίνη ΙΙ ενεργοποιεί τη NADH και NADPH οξειδάση αυξάνοντας την παραγωγή υπεροξειδικού ανιόντος και οδηγεί σε ενεργοποίηση των μονοκυττάρων και μακροφάγων, σε έκκριση κυτοκινών και αυξητικών παραγόντων και σε διέγερση μορίων προσκόλλησης, που μεσολαβούν τη φλεγμονή.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο

Απενεργοποίηση του συστήματος ρενίνης- αγγειοτασίνης και νεφροπροστασία στη διαβητική και μη διαβητική νεφροπάθεια

Τεύχος 27

Δ.Β. Βλαχάκος
Αναπληρωτής Καθηγητής Παθολογίας-Νεφρολογίας, Ιατρική Σχολή, Πανεπιστήμιο Αθηνών, Υπεύθυνος Νεφρολογικής Μονάδας, Β’ Προπαιδευτική Παθολογική Κλινική, Γενικό Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο «Αττικόν», Χαϊδάρι

Η επιδημιολογία των νεφρικών νόσων σε ασθενείς με χρόνια νεφρική νόσο τελικού σταδίου (ΧΝΝ-ΤΣ) έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια. Οι μισοί από τους ασθενείς των μονάδων αιμοκάθαρσης (50%) έχουν διαβητική νεφροπάθεια (ΔΝ), 27% υπερτασική νεφροσκλήρυνση και ισχαιμική νόσο των νεφρών, 13% σπειραματονεφρίτιδα και 10% άλλα αίτια. Η επίπτωση του σακχαρώδους διαβήτη (ΣΔ) στον πληθυσμό ακολουθεί την τρομακτική επιδημία παχυσαρκίας, που μαστίζει τις βιομηχανικές κοινωνίες. Το 1995, η επίπτωση του ΣΔ ήταν παγκοσμίως 4,0% και υπολογίζεται πως το 2025 θα αυξηθεί στο 5,4%. Αυτό σημαίνει αυξημένη θνησιμότητα, νοσηρότητα και τεράστιο οικονομικό κόστος. Για την αντιμετώπιση αυτών των ανησυχητικών τάσεων απαιτείται ενημέρωση κοινού και ιατρικού κόσμου για τη σημασία της έγκαιρης διάγνωσης και θεραπείας και του ΣΔ και της αρτηριακής υπέρτασης (ΑΥ).Οι διαβητικοί ασθενείς εμφανίζουν πολύ συχνότερα ΑΥ συγκριτικά με τους μη διαβητικούς, ο δε κίνδυνος καρδιαγγειακών (ΚΑ) συμβαμάτων είναι πολύ μεγαλύτερος. Η αιτιοπαθογενετική εξέλιξη είναι διαφορετική στους δύο τύπους ΣΔ. Ενώ στο ΣΔ τύπου 1 η ΑΥ έπεται της νεφρικής βλάβης, η οποία είναι συνέπεια των μακροχρόνιων επιπλοκών του ΣΔ στο αγγειακό δίκτυο του νεφρικού σπειράματος, στο ΣΔ τύπου 2 η ΑΥ εμφανίζεται ταυτόχρονα ή προϋπάρχει του ΣΔ, λόγω κοινού ενδεχομένως αιτιοπαθογενετικού μηχανισμού.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο

Είναι πρόσφορη για όλους τους διαβητικούς η αναστολή του συστήματος ρενίνης - αγγειοτενσίνης- αλδοστερόνης;

Τεύχος 30

Νικόλαος Καπερώνης
Νεφρολόγος, Επιμελητής Α’, Γ.Ν.Α. “Κοργιαλένειο-Μπενάκειο” Ε.Ε.Σ., Αθήνα

Ο αποκλεισμός του συστήματος ρενίνης-αγγειοτενσίνης έχει καθιερωθεί στην κλινικά έκδηλη νεφροπάθεια από σακχαρώδη διαβήτη. Αρχικά η συνεργατική μελέτη του Lewis εισήγαγε την ένδειξη της νεφροπροστασίας – ευνοϊκή δράση επιπρόσθετα από τη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης (ΑΠ)- στους αναστολείς του μετατρεπτικού ενζύμου (ACEI) για τους διαβητικούς τύπου 1 με νεφροπάθεια και ακολούθησαν οι μελέτες RENAAL και IDNT με το ευεργετικό αποτέλεσμα των ανταγωνιστών των υποδοχέων της αγγειοτενσίνης (ARB) στο διαβήτη τύπου 2. Η ενθουσιώδης υιοθέτηση των ACEI, ARB σε όλους τους διαβητικούς αμφισβητήθηκε πρώτη φορά το 2007. Το NKF εξέφρασε τις επιφυλάξεις του αφενός για τη χρησιμοποίηση των φαρμάκων αυτών σε νορμοτασικούς διαβητικούς είτε με μακροαλβουμινουρία, είτε -κυρίως- με μικροαλβουμινουρία και αφετέρου για τη χρησιμότητα της μεταβολής της αλβουμινουρίας ως αποδεκτού δείκτη για την κλινική έκβαση ασθενών με διαβητική νεφρική νόσο.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο